Η Πάτμος είναι το νησί της αποκάλυψης. Η δική μου όμως αποκάλυψη είναι η Τήνος. Μια επίσκεψη αρκεί. Θέλησα να σας παραθέσω τις εμπειρίες μου: Oι γεύσεις της Τήνου όπως τις έζησα. Νησί ευλογημένο, που το περιμένεις διαφορετικό μια και το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι πρόκειται για θρησκευτικό προορισμό . Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνδεδεμένο με τη Μεγαλόχαρη. Και νομίζεις είναι μόνο αυτό! Είναι όμως ένα νησί που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων. Ίσως και το αντίθετο. Όμορφα περιποιημένα καθαρά χωριά, γεμάτα αρχοντιά και πολιτισμό. Όπως και οι Τηνιακοί. Γεμάτοι μια έμφυτη ποιότητα και ευγένεια που έχω διακρίνει σε όλες τις συναλλαγές μαζί τους.
Εκείνο που μου έκανε κυρίως εντύπωση σε αυτό το διάβα ήταν τα εξαιρετικά εστιατόρια και τα ευφάνταστα δημιουργικά πιάτα που σερβίρουν. Γεύσεις νόστιμες μαγειρεμένες με αγνά ντόπια (ως επι το πλείστον) υλικά, τα οποία είναι κυρίως μαγειρεμένα ελαφριά. Προφανώς και υπάρχουν εστιατόρια για όλα τα γούστα αλλά η δική μου Τήνος είναι η Τήνος της ποιότητας που σέβεται τους επισκέπτες της, αλλά και τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής.
Τέσσερις μέρες δυστυχώς μονάχα για να ρουφήξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο το νησί, τη γαλήνια αύρα και τους γευστικούς σταθμούς του.
Γευστικοί και όχι μόνο προορισμοί
Στάση πρώτη
Ξεκινήσαμε από τη “Μαραθιά “, ένα κομψό εστιατόριο πάνω στο κύμα, με εξαιρετική διακόσμηση, απαλή μουσική άριστη, εξυπηρέτηση από όλη την ομάδα, αλλά κυρίως από τον Ευριπίδη, τον υπεύθυνο του εστιατορίου. Χρόνια μέλος της γαστρονομικής σκηνής της χώρας, μας έδωσε πληροφορίες για τα τοπικά υλικά των πιάτων τα ιδιαίτερα έξτρα παρθένα ελαιόλαδα που χρησιμοποιούν. Δοκιμάσαμε τοπικές ψητές καρδιές αγκινάρες με λιαστή ντομάτα και παλαιωμένη γραβιέρα, εξαιρετική χυλωμένη ρεβιθάδα με βιολογικά ρεβίθια και άνηθο, ένα τραγανό χταπόδι με αρωματικό πελτέ από παντζάρι, φασόλια Φαλαταδιανά ( από το χωριό Φαλατάδος με λιαστό κολιό , ένα μπισκότο από χαρούπι με Τηνιακό τυρί πέτρωμα σε συνδυασμό με λιαστή και φρέσκια ντομάτα, κρίταμα και τι άλλο από ντόπια κάπαρη.
Στάση δεύτερη
Την επόμενη μέρα περιηγηθήκαμε στον Πύργο, το χωριό των Τηνίων μαρμαρογλυπτών. Ένα χωριό κόσμημα γεμάτο αρχοντιά, με πολλά και μικρά εστιατοριάκια. Δεν γινόταν να μην δοκιμάσουμε στο καφενεδάκι κάτω από τον πλάτανο, σπιτική λεμονάδα και το εξαιρετικό -αν και όχι ελαφρύ- γαλακτομπούρεκο.
Επόμενος σταθμός το “Θαλασσάκι” της κυρίας Αντωνίας.
Μια ντόπια, αυτοδίδακτη, ψαγμένη και ταλαντούχα μαγείρισσα που είμαι σίγουρη θα μπορούσε να δώσει μαθήματα σε πολλούς επαγγελματίες. Δοκιμάσαμε μια πειραγμένη ελληνική σαλάτα που αντί για αγγουράκι είχε σγουρό φρέσκο κολοκυθάκι, ρεγγοσαλάτα , ψητό καλαμάρι σε μελάνι σουπιάς με ροδέλες φρέσκου ζυμαρικού με μελάνι και ντοματίνια σε ένα παιχνίδι όρασης μια και δεν ξεχώριζες την πάστα από το καλαμάρι και εξαιρετικά χυλωμένα αχνιστά μύδια με κρόκο Κοζάνης. Για γλυκό μια πρωτότυπη γεμιστή μαρέγκα με κρέμα τοπικού μαλακού τυριού (τύπου μυζήθρας).
Ανεβήκαμε στην ” Έξω Μεριά ” που δεν καταφέραμε να τσιμπήσουμε κάτι παρόλες τις συστάσεις, γιατί πόσο να φάει ένας άνθρωπος; Μια επίσκεψη όμως στην Έξω Μεριά είναι must. Πέρα από τα ποτά αλκοολούχα και μη σερβίρουν, σερβίρουν το Αιγαίο που είναι έτοιμο να το πιεις. στο ποτήρι. Θέα. που κόβει την ανάσα. Σύρος, Πάρος , Νάξος, Σίφνος, Σέριφος , Κύθνος, Τζια και Γιάρος εκεί μπροστά σου σαν μια κρουαζιέρα με τα μάτια.
Στάση τρίτη
Η επόμενη μέρα μας βρήκε στον Τριαντάρο και στα Δυο Χωριά.
Ακροβατήσαμε -χωρίς. κανέναν απολύτως κίνδυνο- γευστικά στον ” Ακροβάτη”.
Ξεχωρίσαμε μια πίτα με μυζήθρα, φέτα και ντόπιο μέλι με σουσάμι.
Το σούρουπο μας βρήκε στον Αρνάδο στο “Μπεε”.
Όχι μόνο δεν βελάξαμε από το πολύ φαγητό αλλά δοκιμάσαμε και χαρήκαμε τοπικούς μεζέδες, όπως το παξιμάδι- τάρτα από τον φούρνο του χωριού γεμισμένο με φρέσκια ντομάτα , μυζήθρα και τι άλλο; Κάπαρη.
Για να μας γλυκάνουν, μας ξεπροβοδίσαν με ένα γλυκό…υποβρύχιο . Ξεχασμένη γεύση, μπροστά σε ένα σκηνικό που δεν ξεχνιέται: Μύκονος, Δήλος, Νάξος, Πάρος, Αντίπαρος.
Περάσαμε από το Bianco στο Μπουρνί ένα beach bar εστιατόριο πάνω στον κολπίσκο γύρω από τα αλμυρίκια με ένα μικρό αλλά safe και τίμιο μενού. Αργότερα βρεθήκαμε στον κόλπο του Αη- Γιαννάκη στο Dear John
Eδώ τη κάρτα επιμελήθηκε ο κ. Kατσάνος αλλά εκτελείται εξαιρετικά από δύο νέα παιδιά τον Γιώργο και τον Σωτήρη. Τελικά τι είναι πιο δύσκολο; Να σκεφτείς και να δημιουργήσεις, ή να εκτελέσεις;
Ζουμερό μπιφτέκι ψημένο άριστα κι ένα καρπάτσιο από λαβράκι που μοσχοβολούσε θάλασσα και εσπεριδοειδή, φρέσκο μπακαλιάρο σε χυλό με καρπάτσιο παντζαριού και για γλυκό σουφλέ τσουρέκι που θύμιζε Πάσχα.
Επισκεφθήκαμε το new entry στο νησί το “Τhama” με τον Δημήτρη Κατριβέση. Περισσότερο στημένος χώρος που σε παραπέμπει περισσότερο σε εστιατόριο πόλης αλλά με άριστο και φιλικό παράλληλα σέρβις και πολύ ευγενικό προσωπικό. Ξεχωρίσαμε τις κροκέτες καλαμαριού με μελάνι σουπιάς και τις γαρίδες με mojo verde.
Η … νόστιμη Τήνος
Καλά καταλάβατε. Φάγαμε αρκετά . Φάγαμε όμως υγιεινά, με αγνά υλικά και πολύ νόστιμα. Στις διακοπές όλοι ξεφεύγουμε αρκεί να ξέρουμε να. επιλέγουμε.
Εγώ πάλι είμαι σίγουρη. Επέλεξα Τήνο.
Το νησί είναι γεμάτο γευστικές εκπλήξεις και προκλήσεις. Oικονομικές ή λιγότερο οικονομικές. Στα ορεινά χωριουδάκια ή στις παραλίες. Στα καφενεδάκια ή στα καλοστημένα και όμορφα εστιατόρια. Ένα είναι δεδομένο ότι το νησί αξίζει! Ποιότητα, ευγένεια, επαγγελματισμός. Ήδη προγραμματίζουμε την επόμενη επίσκεψη μας.
Οι γεύσεις της Τήνου όπως τις έζησα και όπως θα ζήσω. Έχουμε τόσα να δούμε και να δοκιμάσουμε ακόμη.
Μέχρι τότε έχουμε τόσα πολλά να θυμόμαστε και να παίρνουμε ανάσες τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Στο επανιδείν λοιπόν!
Θα ήθελα να τονίσω ότι το άρθρο δεν είναι διαφημιστικό. Είναι εμπειρίες προσωπικές που θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας.